Norka amerykańska (Neovison vison) to ssak ziemno-wodny pochodzący z Ameryki Północnej. W Europie pojawiła się w latach 50. ubiegłego wieku (hodowano ją jako zwierzę futerkowe). Długość ciała norki to ok. 35 cm, długość ogona - ok. 20 cm, natomiast masa ciała to ok. 1 kg. Samce są większe od samic.

Norki żyją w zadrzewieniach nad wodą, gdzie kopią nory ziemne. W Polsce są to z reguły uciekinierzy z ferm. Norka nurkuje w poszukiwaniu pożywienia, nawet na głębokość sześciu metrów.

Żywią się upolowanymi przez siebie małymi zwierzętami. W większości są to gryzonie, króliki i zające, a także płazy wodne, ryby, jaja i pisklęta, a także bezkręgowce. Norki często wyrządzają szkody na stawach rybnych, gdzie wyłapują ryby.

Samica rodzi młode raz do roku, w kwietniu lub maju. Z reguły są to 2-3 młode, choć czasem może być ich więcej. Norki są samodzielne jesienią tego samego roku.

Norki, które uciekły z ferm, często nie są w stanie rozmnażać się w naturze i radzą sobie gorzej od dzikich osobników. Czasem przegrywają konkurencję z rodzimym gatunkiem, wydrą europejską. Padają też ofiarą większych drapieżników, jak lisy.

Na norki amerykańskie można polować przez cały rok.