Kuna domowa (Martes foina), zwana również kamionką, jest nieco mniejsza od podobnej kuny leśnej (tumaka). Różni się ponadto różowym nosem i białą plamą na szyi, która jest żółta u tumaka. Długość ciała: ok. 50 cm, długość ogona: ok. 25 cm, masa ciała: ok. 1 kg.

Kuny domowe rzadko spotykane są w lasach. Zgodnie z nazwą, częściej można je zobaczyć w parkach i ogrodach, a także w pobliżu ludzkich siedzib. Czasem zajmują opuszczone lub zrujnowane budynki.

Kamionka zjada głównie gryzonie (myszy, szczury, nornice), nietoperze, małe ptaki, jaja, żaby i owady. W lecie żywi się również owocami. Poluje wieczorem i rano, a także podczas księżycowych nocy i w miejscach ze sztucznym oświetleniem. Gdy kuna domowa i kuna leśna zajmują ten sam obszar, tumak żywi się gryzoniami i ptakami, a kamionka owadami i jagodami.

Młode kuny rodzą się pod koniec marca lub na początku kwietnia. W miocie jest od 2 do 8 młodych, które żywią się mlekiem przez 3 miesiące.

Wrogami kuny domowej są lisy, borsuki, a także zdziczałe psy. Na kamionki można polować w okresie od 1 września do 31 marca.