Zając szarak (Lepus europaeus) to gatunek niedużego, płochliwego ssaka o charakterystycznym wyglądzie. Zające są często mylone z królikami, od których różnią się dłuższymi nogami (skokami), uszami (słuchami) i większymi oczami.

Dorosły zając ma ok. 50 cm długości i 30 cm wysokości, waży ok. 5 kg. Ogon, zwany omykiem, ma ok. 10 cm długości. Zając wykonuje długie skoki podczas ucieczki - potrafi rozwinąć prędkość ponad 45 km/h w linii prostej. Zające żyją głównie na otwartym terenie (pola, łąki, miedze).

Zając jest zwierzęciem roślinożernym. Zjada trawę, pędy roślin, korzenie, obgryza gałązki. Czasami zapuszcza się do ogrodów i sadów w poszukiwaniu pożywienia.

Samica zająca rodzi przeciętnie trzy mioty w ciągu roku. W każdym jest od 2 do 5 młodych, które bardzo trudno jest zauważyć ze względu na maskujący kolor.

Zające mają licznych wrogów naturalnych: lisy, zdziczałe psy i koty, myszołowy, jastrzębie, błotniaki, kruki.

Liczba zajęcy na terenie naszych obwodów łowieckich zmniejsza się systematycznie ze względu na rosnącą populację drapieżników, głównie lisów, i zwiększenie ruchu drogowego. Jest to trend ogólnopolski. W roku 2005 Koło zakupiło 30 sztuk zajęcy w celu introdukcji tego gatunku.

Na zające szaraki można polować w jedynie okresie od 1 listopada do 31 grudnia.