Jeleń (Cervus elaphus) to duży ssak parzystokopytny, w potocznym mniemaniu błędnie utożsamiany z dużo mniejszą sarną. Samiec jelenia nazywany jest bykiem, samica - łanią, młode natomiast to cielęta. Dorosły jeleń byk może mierzyć 1,5 m w kłębie przy długości ciała ok. 2,5 m i ważyć ponad 400 kg. Poroże jelenia nazywane jest wieńcem. Składa się z dwóch tyk i może ważyć nawet 10 kg. Łanie nigdy nie mają poroża.

Jelenie, w przeciwieństwie do saren, rzadko pojawiają się w dzień na otwartym terenie. Żerują głównie w nocy i nad ranem. Żyją w stadzie (chmarze), któremu przewodzi łania licówka.

Jelenie są roślinożerne. Zjadają pędy, liście, korę i owoce, nie gardzą też roślinami uprawnymi, jak zboże czy buraki. Często niszczą młodą roślinność przez tratowanie.

Cielęta rodzą się w maju lub czerwcu. Z reguły jest to jedno młode. Gdy są zdolne do samodzielnej wędrówki, dołączają z matką do stada. Cielę żywi się mlekiem przez 8-10 miesięcy, lecz przebywa z matką aż do trzeciego roku życia. Cielęta są cętkowane.

Ponieważ na terenie naszych obwodów łowieckich nie ma dużych drapieżników, jak wilki czy niedźwiedzie, jelenie praktycznie nie mają naturalnych wrogów i ich populacja stale rośnie.

Na jelenie byki można polować od 21 sierpnia do końca lutego, na łanie od 1 października do 15 stycznia, a na cielęta - od 1 października do końca lutego.