Kuropatwa (Perdix perdix) to osiadły ptak o sylwetce podobnej do kury domowej, lecz nieco mniejszy (długość ciała ok. 30 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 55 cm, masa ciała ok. 400 g). Żyją na polach, kryjąc się wśród miedz i zadrzewień.

Kuropatwy jedzą głównie pokarm roślinny, nasiona i owoce. Latem żywią się również owadami.

Gniazdo kuropatwy jest dobrze ukryte, najczęściej w zbożu ozimym. Kuropatwa składa od dziesięciu do dwudziestu jaj w kwietniu lub maju. Jaja są jasnoszare, bez plamek lub wzorów. Pisklęta przez pierwsze dziesięć dni życia mogą jeść tylko owady, w poszukiwaniu których grzebią w ziemi podobnie do kur domowych. Kuropatwy w wieku szesnastu tygodni wyglądają już tak, jak dorosłe.

Kuropatwa zrywa się do lotu dopiero, gdy człowiek jest bardzo blisko. Jej skrzydła wydają charakterystyczny dźwięk podczas lotu, przypominający stukanie.

Kuropatwy często giną podczas ostrych zim, a pisklęta są wrażliwe na letnie opady deszczu. Do wrogów naturalnych kuropatwy zaliczają się dzikie ssaki drapieżne, zdziczałe psy i koty, a także większe ptaki drapieżne, jak jastrząb gołębiarz. Pisklęta mogą paść łupem ptaków krukowatych.

Choć kuropatwy znajdują się na liście zwierząt łownych, to w żadnym z obwodów nie są objęte planem pozyskania. Na terenie zagospodarowanym przez Koło żyje około 145 kuropatw (70 w obwodzie nr 1, 75 w obwodzie nr 150).