Bażant (Phasianus colchicus) to bardzo charakterystyczny ptak pochodzący z Azji, sprowadzony do Europy już w czasach starożytnych. Samica (kura) jest wielkości kury domowej (długość ciała ok. 70 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 70 cm, masa ciała ok. 1 kg), samiec (kogut) jest większy (długość ciała ok. 90 cm z ogonem, rozpiętość skrzydeł ok. 70 cm, masa ciała ok. 1,5 kg) i bardziej kolorowy. W zależności od podgatunku, koguty mogą mieć bardzo różnorodne upierzenie, z białą obrożą na szyi lub bez.

Bażanty zamieszkują otwarty teren: pola, łąki, zarośla nad wodą. Często pojawiają się w pobliżu zabudowań i można je zobaczyć na terenie miast. Ponieważ zjadają szkodniki, są uznawane za pożyteczne ptaki. Czasami łączą się w małe stada.

Bażanty jedzą różny pokarm: nasiona (w tym zboże), owoce, pędy roślin, a także owady (w tym stonkę ziemniaczaną), dżdżownice, ślimaki, czasem małe kręgowce. W poszukiwaniu pożywienia bażanty rozgrzebują glebę pazurami, podobnie do kur domowych.

Samica bażanta znosi od dziesięciu do dwunastu jaj w okresie od kwietnia do lipca. Jaja są szare, bez wzorów. Pisklęta przypominają kurczęta w brązowe paski. Poruszają się same już kilka godzin po wykluciu, kura natomiast opiekuje się nimi przez dwa miesiące. Piętnastotygodniowe bażanty wyglądają już tak samo, jak dorosłe.

Naturalnymi wrogami bażantów są lisy, zdziczałe psy i koty. Na pisklęta polują ptaki drapieżne oraz krukowate. Czasami giną też podczas ostrych zim.

Bażanty są ptakami łownymi w okresie od 1 października do końca lutego (koguty) lub końca stycznia (kury). Na terenie obwodów łowieckich nr 1 i nr 150 obecnie żyje około 475 bażantów (275 w obwodzie nr 150, 200 w obwodzie nr 1), co czyni je najliczniejszymi dużymi ptakami na tym terenie. W ostatnich latach prowadzono introdukcję bażantów - 220 sztuk w roku 2005, 120 sztuk w roku 2007 i 100 sztuk w roku 2010.